Doelstelling oppervlakafvloeiing nul: bepaling van de afvloeiingscoëfficiënt van de O2D-oplossingen
Afvloeiingswater kan ernstige gevolgen hebben, zowel in een landelijke als in een stedelijke omgeving. Onder de alternatieve technieken voor regenwaterbeheer zijn waterdoorlatende bodembedekkingen een van de oplossingen om afvloeiingswater te beperken. Een bodembedekking met de naam ‘waterdoorlatend’ moet een zo laag mogelijke afvloeiingscoëfficiënt hebben.
Om nog beter te beantwoorden aan de verwachtingen van de projectontwerpers, onderwierp O2D Environnement zijn oplossingen met roosters met gazon, klinkers en grind aan tests voor de bepaling van de afvloeiingscoëfficiënt.
De notie afvloeiingswater: uitdagingen en oplossingen
Afvloeiingswater en zijn gevolgen
Afvloeiing betekent het wegstromen van water langs het bodemoppervlak. Dit gebeurt wanneer de intensiteit van regenbuien hoger ligt dan de infilterings- en opvangcapaciteit aan het bodemoppervlak.
In een landelijk milieu is dit, mede in de hand gewerkt door de landbouwpraktijken en de ontbossing van percelen, de oorzaak van bodemerosie en kan dit leiden tot catastrofale modderstromen. Hierdoor komt bovendien vervuiling (meststoffen, pesticiden) in het water terecht.
In een stedelijke omgeving wordt afvloeiing in de hand gewerkt door kunstmatig aangelegde grondbedekking. Bij zware regenval wordt dit afvloeiingswater vervuild en verzadigd het de netwerken, wat leidt tot overstromingen en vervuiling van de waterhoudende lagen.
Afvloeiingscoëfficiënt en alternatief beheer
Duurzame stedenbouw wil afvloeiingswater bestrijden door een duurzamer regenwaterbeheer. Deze vier stappen van de waterkringloop laten toe om afvloeiing te beperken:
- verdamping
- vasthouden van het water
- opvangen door de begroeiing
- infiltering
De alternatieve technieken voor regenwaterbeheer die infiltering bevorderen, zijn een oplossing in de strijd tegen afvloeiingswater.
Om aanlegwerken juist te kunnen dimensioneren, is het belangrijk om de afvloeiingscoëfficiënt (Ac) van de gebruikte bodembedekkingen te bepalen. Deze toont immers de infilterings- en opvangcapaciteit aan van de beoogde oplossing.
Doelstelling afvloeiingswater nul,
dankzij de oplossingen van O2D Environnement
dankzij de oplossingen van O2D Environnement
Om nog beter te beantwoorden aan de verwachtingen van de projectontwerpers en om werkzaamheden beter te kunnen dimensioneren, onderwierp O2D Environnement zijn oplossingen aan tests voor de bepaling van de afvloeiingscoëfficiënt.
Testprincipe
De test voor de bepaling van de afvloeiingscoëfficiënt bestaat erin het oppervlak met roosters (met gazon, klinkers of grind) bloot te stellen aan een kunstmatige regenbui die overeenstemt met uitzonderlijke neerslag voor het Franse klimaat . Er werd een goot gemaakt rondom het oppervlak om het afvloeiingswater te kunnen opvangen en het naar een recipiënt te leiden.
- Referentiewaterdebiet: 230 l/u.m² of 230 mm in 1 u
- Debiet geprojecteerd water ten opzichte van het oppervlak: 331,2 l/u
- Duur van de test: 1 u (test wordt 2 maal uitgevoerd)
Resultaten van de tests
De afvloeiingscoëfficiënt wordt bepaald door deze berekening:
Ac = Volume afvloeiingswater / Volume gebruikt water
Voor elk van de oplossingen is het volume opgevangen afvloeiingswater beperkt. De O2D-oplossing met KLINKERS vertoont de ‘hoogste’ afvloeiingscoëfficiënt, met de volgende waarden tijdens test nr. 1:
- Waterdebiet: 331 l/u gedurende 1 uur
- Gebruikt watervolume: 362 l
- Opgevangen volume afvloeiingswater: 1,9 l
- Bepaling van de Ac: 1,9/362 = 0,0052
We merken op dat het afvloeiingswater in hoofdzaak afkomstig is van het water dat via de groeven van het rooster naar de goten loopt en van de indirecte waterprojecties door spatten.
Dit zijn de vastgestelde gemiddelde afvloeiingscoëfficiënten:
- O2D GREEN-systeem: gemiddelde Ac = 0
- O2D KLINKERS-systeem: gemiddelde Ac = 0,0049
- O2D MINERALEN-systeem: gemiddelde Ac = 0,0025
Met zicht op de resultaten, met afvloeiingscoëfficiënten die dicht bij 0 liggen, en de observaties tijdens de tests, beschouwt het studiebureau GINGER CEBTP de afvloeiingscoëfficiënt van elke O2D Environnement-oplossing als nul.
Test O2D PAVE – waterverdelers met conische stralen geplaatst op 300 mm boven het rooster
Test O2D GREEN – recuperatiegoot, beschermingsfilm en wegstromen van ingefilterd water
TEST (FR):
Afvloeiingscoëfficiënt – O2D GREEN-systeem
De afvloeiingscoëfficiënt: een indicator met verschillende variabelen
De afvloeiingscoëfficiënt (Ac) is de verhouding tussen de nettoregen (hoogte van het afgevloeide water aan de uitgang van het in beschouwing genomen oppervlak) en de brutoregen (hoogte van het gebruikte water). We maken een onderscheid tussen de afvloeiingscoëfficiënt op schaal van een aanlegproject en de afvloeiingscoëfficiënt eigen aan een bepaald oppervlak.
Aanlegproject en dimensionering van de werken
De berekening van de afvloeiingscoëfficiënt (Ac) op schaal van een project hangt af van verschillende variabelen: de aard van de bodem, de bodembedekking, de helling, de regenmeting en de waterverzadiging van de bodem.
De verantwoordelijke voor de waterstudie of de modelvorming bepaalt de meest gepaste referentie(s) voor de kenmerken van het project. De gewogen afvloeiingscoëfficiënten (Ac) per oppervlak dienen om de afvoercoëfficiënt (AC ) te bepalen, met andere woorden het percentage regen dat werkelijk via de afvoer in het betrokken stroomgebied terechtkomt.
Kom meer te weten:
Beplanting als oplossing in de strijd tegen afvloeiingswater
Begroeide oppervlakken in een stedelijke omgeving zorgen voor bepaalde fenomenen die het afvloeiingswater sterk beperken: de evapotranspiratie, het opvangen en het infilteren. Door de stedelijke omgeving dusdanig in te richten, willen we het natuurlijke vochtevenwicht van de ecosystemen herstellen, wat heel wat voordelen biedt voor milieu en samenleving.
De inrichtingstechnieken voor de invoering van groen in de stad zijn divers:
- Groendaken
- Infilteringsknopen
- Groene waterdoorlatende parkings
- Regentuinen
- enz.